Termin „historia cyfrowa” pojawił się w drugiej połowie lat 90. XX wieku za sprawą Edwarda L. Ayersa z Virginia Center for Digital History, który dostrzegł zmiany zachodzące w dydaktyce oraz publikowaniu naukowym pod wpływem coraz powszechniejszego stosowania nowych technologii. Z czasem definicja zaczęła obejmować coraz szersze i dokładniejsze spektrum zagadnień. Tytuł niniejszej publikacji i sympozjum – Historia 2.0 – nawiązuje do „Internetu 2.0” cechującego się prosumpcją informacji przez jego zaangażowanych użytkowników [...] Każdemu, kto sięgnie po tę książkę i odda jej lekturze, ukaże się nowe oblicze dyscypliny historycznej we wszystkich jej aspektach: począwszy od warsztatu badawczego, poprzez krytykę źródeł, aż po prezentowanie wyników badań, czy formy publikacji naukowej i popularyzatorskiej.... Term “digital history” first appeared in the late 90’s of the twentieth century due to Edward L. Ayers from Virginia Center for Digital History, who noticed the changes in teaching and scientific publishing arising under the influence of an increasing use of new technologies. Over time, the definition has begun to include more and more as well as more accurate range of issues. The title of this publication and the symposium – History 2.0 – refers to the “Internet 2.0″ characterized by a prosumption of information by the involved users [...] Anyone who will reach and read this book, will see the new face of the historical discipline in all its aspects: from research tools, through criticism of sources, up to the findings presentation, or forms of a scientific and popularizing publication....
Praca ukazuje jak archiwa zaczęły się zmieniać pod wpływem technologii informatycznych. Całość została podzielona na sześć rozdziałów. Pierwsze dwa stanowią teoretyczne i historyczne wprowadzenie do problematyki. W pierwszym rozdziale – Informatyzacja archiwów wyjaśniono zagadnienie informatyzacji, na którą składa się komputeryzacja i implementacja systemów zarządzania informacją archiwalną. Podobnie przygotowany został też drugi rozdział – Początki digitalizacji, choć ten, w porównaniu z pierwszym, wzbogacono o wątek dotyczący analizy prób koordynacji digitalizacji od najwyższego do najniższego poziomu. Zastosowane w pracy pojęcie „cyfryzacja” rozumiane jest szeroko, czyli jako proces złożony z wielu różnych etapów – od selekcji, przez skanowanie, aż po udostępnienie w Internecie. W kolejnym rozdziale – Opis archiwalny przedstawiono zestawienie standardów używanych przezarchiwa przy opisywaniu materiału archiwalnego. Omówienie rozpoczęto od ISAD(G), określającego szczegółowo kryteria opisu archiwalnego, oraz EAD, normalizującego elektroniczną wymianę danych. Pozostałe rozpatrywane standardy to: EAG51 i ISDIAH, EAC i ISAAR, a także METS oraz PREMIS. W rozdziale tym poruszono również kwestie oprogramowania wykorzystywanego przez niemieckie archiwa do opisywania archiwaliów, takiego jak: HADIS, scopeArchiv, BASYS, AUGIAS czy FAUST, a także elektronicznych inwentarzy i związanej z nimi retrokonwersji. W czwartym rozdziale – Digitalizacja zasobów archiwalnych omówiono z kolei proces szeroko pojmowanej digitalizacji, sprzętu, pracowni digitalizacyjnych, formatów zapisu skanów oraz przedstawiono model projektu digitalizacji opartej o „własne siły” (inhouse) digitalizacyjne archiwum albo o outsourcing. Piąty rozdział – Archiwa w Internecie poświęcono zagadnieniom związanym z rozwojem usług internetowych archiwów, a mianowicie stronom i portalom. Ostatni rozdział – Archiwa w przyszłości dotyczy rozwijającego się i nieuniknionego trendu powstawania elektronicznych archiwów gromadzących materiał archiwalny stworzony elektronicznie, na przykład: dokumenty elektroniczne, bazy danych czy strony internetowe, oraz zdigitalizowany. Rozdział ten, podobnie jak pierwsze dwa, zawiera teoretyczne wprowadzenie w problematykę i próbę oceny zaawansowania tworzenia tego typu archiwów. Na zakończenie rozprawy podsumowano rozwój cyfrowej tożsamości archiwów niemieckich przez okres ostatnich dziesięcioleci....